Dzień Zwycięstwa - święto państwowe obchodzone od 24 kwietnia 2015r. w dniu 8 maja, upamiętniające zakończenie II wojny światowej w Europie.
W ostatnich dniach kwietnia 1945r., Hitler wyznaczył K. Dönitza na swojego następcę. Dönitz powołał nowy rząd, i wezwał do przerwania walk z państwami zachodnimi i kontynuowania oporu wobec ZSRR. Rząd hr Schweri-Krosigka rezydując we Flensburgu uznał za główny cel ewakuowanie maksymalnej ilości ludzi ze wschodu na zachód. Starał się podjąć i przedłużyć działania rozejmowe na zachodzie. Dowódcy alianccy pamiętali jednak, że Niemcy muszą kapitulować na wszystkich frontach, że nie ma separatystycznego pokoju.
7 maja 1945r. o godz. 02.41 podpisano kapitulację w sztabie Eisenhowera w Reims we Francji. Akt kapitulacji ze strony aliantów podpisał gen. Walter Bedell Smith jako przedstawiciel Naczelnego Dowódcy Wojsk Ekspedycyjnych gen. Eisenhowera oraz gen. artylerii Iwan Susłoparow reprezentujący najwyższe dowództwo radzieckie. Ze strony niemieckiej złożyli podpisy gen. Alfred Jodl, Szef Sztabu Dowodzenia Wehrmachtu, gen.Wilhelm Oxenius, przedstawiciel Naczelnego Dowódcy Luftwaffe i adm. Hans-Georg von Friedeburg, Naczelny Dowódca Kriegsmarine.
Akt kapitulacji mówił o zaprzestaniu działań zbrojnych przez wszystkie sziły lądowe, morskie i powietrzne będące pod dowództwem niemieckim w dniu 8 maja o godz. 23.01. czasu środkowoeuropejskiego.
Na kategoryczne żądanie Stalina 8 maja w kwaterze marszałka Żukowa w Berlinie-Karlshorst, powtórzono podpisanie aktu bezwzględnej kapitulacji. Podpisano go przez przedstawicieli trzech mocarstw sojuszniczych - ZSRR, USA i Wielkiej Brytanii. Podpisali go gen. Carl Speatz (USA), brytyjski marszałek lotnictwa Artur Tedder oraz marszałek Greorgij Żukow. Podpis jako świadek wydarzenia złożył również przedstawiciel gen. Cherlesa de Gauila - gen. Jean de Lattre de Tassigny. Ze strony niemiec oprócz feldmarszałka Wilhelma Keitla akt podpisali admirał Hans - Georg von Friedeburg i gen. pułkownik lotnictwa Hans- Jürgen Stumpf.
Polacy wnieśli istotny wkład w czasie II wojny światowej w walce przeciw nazistowskiej Rzeszy walcząc na lądzie, morzu i w powietrzu. Po klęsce wrześniowej w 1939r. Polacy kilkakrotnie tworzyli kolejne siły zbrojne walczące z hitlerowskimi Niemcami. Tworzyli je we Francji w 1939r., w Wielkiej Brytanii latem 1940roku, w ZSRR w 1941r. armię gen. Andersa, która walczyła następnie na południu Europy. W 1943r. utworzono wojsko polskie ponownie w ZSRR, które walczyło u boku Armii Czerwonej. Do tego należy dodać "armię", którą była zbrojna konspiracja na ziemiach okupowanych.
Polski wysiłek militarny w końcowym okresie wojny mierzony jest udziałem blisko 600 tyś. żołnierzy. Łącznie z żołnierzami wojska podziemnego różnych organizacji w okupowanym kraju w końcu wojny naród polski wystawił do walki potężną armię, liczącą 1200 tyś. żołnierzy. Polski wkład militarny w II wojnie światowej w Europie należy ocenić jako największy po wielkich mocarstwach tj. Stanach Zjednoczonych, Związku Radzieckim i Wielkiej Brytanii. Mimo tego ogromnego wysiłku militarnego Polska była przedmiotem w grze mocarstw i po zakończeniu wojny nie miała poczucia, iż należy do grona zwycięzców.
/ kliknij na zdjęciach poniżej /
