16 lipca 1969 roku, z Centrum Lotów Kosmicznych na Canaveral rozpoczął się najważniejszy lot w dziejach ludzkości. Neil Armstrong, Edwin „Buzz” Aldrin i Michael Collins wyruszyli z misją Apollo 11. Pierwszą fazę lotu Apollo 11 spędził na orbicie okołoziemskiej, następnie udał się w trasę liczącą 384 400 km. W trzeciej dobie lotu Apollo 11 wszedł na orbitę Księżyca. Armstrong i Aldrin przeszli do modułu księżycowego, który został odłączony i rozpoczął historyczne lądowanie. Astronauci wylądowali na Księżycu 20 lipca 1969 roku. Wkrótce Neil Armstrong przekazał Ziemi radosną wiadomość – „Orzeł wylądował”.
Kiedy 21 lipca 1969, o godz. 2:56 UTC, Armstrong zszedł po drabince i postawił stopę na pokrytej pyłem powierzchni Srebrnego Globu, wygłosił słowa, które przeszły do historii: „To jest mały krok człowieka, ale wielki skok dla ludzkości”. Armstrong i Aldrin pokonali na Księżycu ok. 250 m i zebrali 21,7 kg próbek skał. Próbki zostały oddane do dyspozycji 106 naukowców w Stanach Zjednoczonych i 36 badaczy ośmiu innych krajów.
Astronauci umieścili na Srebrnym Globie tabliczkę z napisem: „W tym miejscu ludzie z planety Ziemia po raz pierwszy postawili stopę na Księżycu. Lipiec 1969. Przybywamy w pokoju dla dobra całej ludzkości”.
Po 21 godzinach i 36 minutach spędzonych na Księżycu astronauci powrócili do modułu dowodzenia, gdzie czekał na nich Michael Collins. 24 lipca 1969r. Apollo 11 wodował na Oceanie Spokojnym w odległości 21 kilometrów od czekającego lotniskowca USS Hornet.
Po misji Apollo 11 na Księżycu lądowało jeszcze pięć statków z załogą ludzką. Ostatnia Misja odbyła się w 1972. (Apollo 17). Od tamtego czasu nikt nie lądował na Księżycu.
Opracowano na podstawie: Wikipedia, Wolna encyklopedia.
Na pamiątkę forsowania Odry i Nysy Łużyckiej w 1945 roku, w dniu 16 kwietnia w Siłach Zbrojnych RP, obchodzone jest Święto Wojsk Inżynieryjnych.
Zdobyte w Parnawie dwa statki obsadzono piechotą i uzbrojono w działa sprowadzone z parnawskiego zamku. Do kierowania ruchem statków Chodkiewicz zaciągnął kilku marynarzy, głównie inflanckich. Tak zaimprowizowana eskadra wzmocniona została dodatkowo przez parę naprędce uzbrojonych statków handlowych (prawdopodobnie pięć), zakupionych od Anglików i Holendrów, również obsadzonych piechotą oraz parę łodzi i batów, niektóre wypełnione prochem, smołą i innymi materiałami łatwopalnymi. W nocy z 23 na 24 marca 1609r., flota Chodkiewicza niespodziewanie zaatakowała flotę szwedzką. Wynajęci Inflantczycy, wykorzystując wiatr wiejący w kierunku lądu, wprowadzili do portu kilka branderów (najprawdopodobniej 4 i było to pierwsze użycie branderów na Bałtyku w czasach nowożytnych), podpalili je i pchnęli w stronę stojących w szyku zakotwiczonych okrętów szwedzkich.
W dniach 14 - 18 grudnia 1658r. sprzymierzone siły brandenbursko - cesarsko - polskie, wspierające Danię podczas II wojny północnej (1655-1660), przeprowadziły desant i zdobyły wyspę Als zajętą przez Szwedów. Wydarzenie to zostało upamiętnione przez Józefa Wybickiego w polskim Hymnie państwowym.
29 listopada mija 188 rocznica wybuchu powstania listopadowego. Powstania narodowego przeciw rosyjskiemu zaborcy, obejmującego swym zasięgiem Królestwo Polskie, Litwę część Ukrainy i Białorusi. Przyczyną wybuchu było m.in. łamanie konstytucji Królestwa z 1815r. oraz represje wobec tajnych związków i organizacji.
17 września 1939r. rozpoczął się kolejny akt polskiej tragedii. O godz. 2 rano ambasador RP w Moskwie Wacław Grzybowski został wezwany do Ludowego Komisariatu Spraw Zagranicznych. Przewodniczący tego resortu Wiaczesław Mołotow oświadczył, że wobec "bankructwa państwa polskiego" rząd ZSRR nie mógł pozostać neutralny i nakazał Armii Czerwonej przekroczenie granicy z Polską, by "wziąć w opiekę ludność białoruską i ukraińską". 
W piątek 1 września 1939r. o godz. 4.45 wojska niemieckie, bez wypowiedzenia wojny, zaatakowały Polskę z ziemi, wody i powietrza, przystąpiły do realizacji planu - "Fall Weiss", który rozpoczął 
"W dniu tym wojsko i społeczeństwo czci chwałę oręża polskiego, której uosobieniem i wyrazem jest żołnierz. W rocznicę wiekopomnego rozgromienia nawały bolszewickiej pod Warszawą święci się pamięć poległych w walkach z wiekowym wrogiem o całość i niepodległość polski"
Sytuacja na froncie wschodnim w końcu lipca 1944 roku zmusiła kierownictwo polskiego podziemia do podjęcia ostatecznej decyzji w sprawie wybuchu w Warszawie powstania zbrojnego przeciw Niemcom. Stanowisko członków Komendy Głównej AK nie było jednolite. Jednak argument, że Warszawa jako stolica Polski zostanie wyzwolona przez samych Polaków, wydawała się ostatnią szansą uratowania niepodległości Polski. Wzięto też pod uwagę nastroje ludności stolicy, która rwała się do walki.