Dnia 13 kwietnia 1943 roku niemieckie radio i prasa podały wiadomość o odkryciu zbiorowych grobów oficerów polskich, więźniów z obozu w Kozielsku, oskarżając o zbrodnię, NKWD.
Po 17 września 1939 roku do niewoli sowieckiej trafiło ponad 15 tyś. polskich wojskowych, policjantów, kapelanów różnych wyznań, funkcjonariuszy Korpusu Ochrony Pogranicza, Żandarmerii Wojskowej, służb specjalnych i oficerów rezerwy. Zatrzymani trafili do obozów – w Kozielsku, Starobielsku i Ostaszkowie. 5 marca 1940r. Stalin wraz z członkami Biura Politycznego podjął decyzję o wymordowaniu uwięzionych. Egzekucje odbywały się w kwietniu i maju 1940r. Oficerów z Kozielska zabijano strzałem w tył głowy bezpośrednio nad dołem śmierci w Katyniu. Więźniów z pozostałych dwóch obozów przewożono do Charkowa oraz Tweru i tam rozstrzeliwano. Wraz z żołnierzami zamordowano ok. 7 tyś. więźniów cywilnych. Łącznie śmierć poniosło 21 768 obywateli Polski.
Zbrodnia ta, uznawana jest za ludobójstwo, zbrodnię przeciwko ludzkości i zbrodnię wojenną.
Zbrodnia katyńska to tragedia narodowa, która nie może pójść w zapomnienie i wymaga od nas szczególnego upamiętnienia. Uchwałą z 14 listopada 2007 Sejm RP ustanowił przez aklamację dzień 13 kwietnia Dniem Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej.

22 stycznia 1863 roku rozpoczęło się polskie powstanie narodowe przeciwko Imperium Rosyjskiemu, ogłoszone Manifestem 22 stycznia wydanym w Warszawie przez Tymczasowy Rząd Narodowy. Było ono największym polskim powstaniem narodowym. W czasie trwania powstania stoczono ok. 1200 bitew i potyczek. Przez oddziały powstańcze przewinęło się około 200 000 ludzi.
Mimo początkowych sukcesów powstanie zakończyło się klęską powstańców, z których kilkadziesiąt tysięcy zginęło w walkach, około 1 tyś. zostało straconych, około 38 tyś. zostało skazanych na katorgę lub zesłanych na Syberię, a blisko 10 tyś. wyemigrowało.
22 stycznia 2020r., przy pomniku Stanisława Bechiego we Włocławku obchodziliśmy 157 rocznicę tamtych wydarzeń.
Płk Stanisław Bechi, od sierpnia 1863r. dowódca pułku na województwo kaliskie, naczelnik wojskowy powiatu gostynińskiego, 8 grudnia 1863r. został schwytany przez Rosjan we wsi Bielno k. Włocławka i uwięziony we Włocławku.Wyrokiem rosyjskiego sądu wojskowego, został skazany na karę śmierci przez rozstrzelanie. Egzekucję wykonano w godzinach porannych 17 grudnia 1863r..
Przy pomniku upamiętniającym śmierć Stanisława Bechiego, na Placu Powstania Styczniowego we Włocławku, kwiaty i znicze złożyli przedstawiciele Urzędu Miasta, Rady Miasta, parlamentarzystów, partii politycznych, szkół oraz Związku Żołnierzy Wojska Polskiego.

16 lipca 1969 roku, z Centrum Lotów Kosmicznych na Canaveral rozpoczął się najważniejszy lot w dziejach ludzkości. Neil Armstrong, Edwin „Buzz” Aldrin i Michael Collins wyruszyli z misją Apollo 11. Pierwszą fazę lotu Apollo 11 spędził na orbicie okołoziemskiej, następnie udał się w trasę liczącą 384 400 km. W trzeciej dobie lotu Apollo 11 wszedł na orbitę Księżyca. Armstrong i Aldrin przeszli do modułu księżycowego, który został odłączony i rozpoczął historyczne lądowanie. Astronauci wylądowali na Księżycu 20 lipca 1969 roku. Wkrótce Neil Armstrong przekazał Ziemi radosną wiadomość – „Orzeł wylądował”.
Kiedy 21 lipca 1969, o godz. 2:56 UTC, Armstrong zszedł po drabince i postawił stopę na pokrytej pyłem powierzchni Srebrnego Globu, wygłosił słowa, które przeszły do historii: „To jest mały krok człowieka, ale wielki skok dla ludzkości”. Armstrong i Aldrin pokonali na Księżycu ok. 250 m i zebrali 21,7 kg próbek skał. Próbki zostały oddane do dyspozycji 106 naukowców w Stanach Zjednoczonych i 36 badaczy ośmiu innych krajów.
Astronauci umieścili na Srebrnym Globie tabliczkę z napisem: „W tym miejscu ludzie z planety Ziemia po raz pierwszy postawili stopę na Księżycu. Lipiec 1969. Przybywamy w pokoju dla dobra całej ludzkości”.
Po 21 godzinach i 36 minutach spędzonych na Księżycu astronauci powrócili do modułu dowodzenia, gdzie czekał na nich Michael Collins. 24 lipca 1969r. Apollo 11 wodował na Oceanie Spokojnym w odległości 21 kilometrów od czekającego lotniskowca USS Hornet.
Po misji Apollo 11 na Księżycu lądowało jeszcze pięć statków z załogą ludzką. Ostatnia Misja odbyła się w 1972. (Apollo 17). Od tamtego czasu nikt nie lądował na Księżycu.

Opracowano na podstawie: Wikipedia, Wolna encyklopedia.

Podczas wojny polsko – szwedzkiej (1600 – 1611), po zdobyciu Parnawy (2 marca 1609) zostawiwszy 200 żołnierzy załogi, hetman wielki litewski Jan Karol Chodkiewicz ruszył na zagrożoną przez Fryderyka Joachima Mansfelda, Rygę. Po drodze zauważył możliwość zniszczenia bazującej w porcie Salis eskadry szwedzkiej, która blokowała Rygę od strony morza. Szwedzi nie czuli się zagrożeni, dlatego ich straż w używanym w charakterze dodatkowej bazy porcie, łatwo dała się zaskoczyć. Zaskoczenie było jedyną szansą na zwycięstwo, w otwartej bitwie słabe siły polskie na morzu nie miałyby szans wobec przewagi przeciwnika.
Zdobyte w Parnawie dwa statki obsadzono piechotą i uzbrojono w działa sprowadzone z parnawskiego zamku. Do kierowania ruchem statków Chodkiewicz zaciągnął kilku marynarzy, głównie inflanckich. Tak zaimprowizowana eskadra wzmocniona została dodatkowo przez parę naprędce uzbrojonych statków handlowych (prawdopodobnie pięć), zakupionych od Anglików i Holendrów, również obsadzonych piechotą oraz parę łodzi i batów, niektóre wypełnione prochem, smołą i innymi materiałami łatwopalnymi. W nocy z 23 na 24 marca 1609r., flota Chodkiewicza niespodziewanie zaatakowała flotę szwedzką. Wynajęci Inflantczycy, wykorzystując wiatr wiejący w kierunku lądu, wprowadzili do portu kilka branderów (najprawdopodobniej 4 i było to pierwsze użycie branderów na Bałtyku w czasach nowożytnych), podpalili je i pchnęli w stronę stojących w szyku zakotwiczonych okrętów szwedzkich.
Wśród zaskoczonych okrętów szwedzkich powstał popłoch, załogi odcinały liny kotwiczne i próbowały ratować się ucieczką. Mimo to, dwa okręty szwedzkie spaliły się i wkrótce zatonęły. Wycofujące się z portu jednostki szwedzkie dostały się pod ogień oczekujących na redzie okrętów polskich. Zaskoczona niespodziewanym atakiem eskadra szwedzka nawet nie spróbowała podjąć walki artyleryjskiej, czym prędzej uciekła na wody Zatoki Ryskiej. Jednostki polskie, wolniejsze od okrętów szwedzkich, nie podjęły pościgu. Cały port miasta Salis wraz z zapasami broni, amunicji i żywności dostał się w ręce Litwinów. Zdobycie Parnawy i przepędzenie eskadry szwedzkiej z Salis wywarło bezpośredni wpływ na dalszy przebieg działań wojennych i przyczyniło się do powstrzymania naporu wojsk szwedzkich na Rygę.

Read More

Read More