Dzień Weterana jest świętem szczególnym, bo mającym na celu nie tylko uhonorowanie ludzi zasłużonych w walce o wolność Ojczyzny, ale również uhonorowanie tych którzy służą temu, aby istniała pamięć o dobrych żołnierskich czynach przez pokolenia. W tym dniu Polacy oddają hołd obrońcom Ojczyzny i wspominają wszystkich tych, którzy walcząc o Polskę zginęli na polach bitew. 

Data Święta upamiętnia jedno z największych zwycięstw oręża polskiego, sukces militarny o ogromnym znaczeniu dla losów państwa polskiego i reperkusjach daleko przekraczających granice Rzeczypospolitej. Jest to równocześnie święto oddające hołd żołnierzom, których w chwili zagrożenia, połączyło wspólne pragnienie obrony Ojczyzny, a związane było ze zwycięską Bitwą Warszawską 1920, zwanej też "Cudem nad Wisłą". Bitwa Warszawska zakończyła się wielkim zwycięstwem Polaków. Straty nieprzyjaciela były ogromne - niemal 25 tysięcy poległych i rannych. Wzięto do niewoli prawie 66 tysięcy jeńców.
Minister Spraw Wojskowych, gen. broni Stanisław Szeptycki w rozkazie nr 126 z dnia 4 sierpnia 1923 roku, doceniając znaczenie militarne oraz moralny i propagandowy wydźwięk zwycięstwa młodej Armii Polskiej, ustanowił dzień 15 sierpnia Świętem Żołnierza Polskiego. W rozkazie czytamy: "W dniu tym wojsko i społeczeństwo czci chwałę oręża polskiego, której uosobieniem i wyrazem jest żołnierz. W rocznicę wiekopomnego rozgromienia nawały bolszewickiej pod Warszawą święci się pamięć poległych w walkach z wiekowym wrogiem o całość i niepodległość Polski".
W całym okresie międzywojennym, Święto Żołnierza Polskiego było okazją do eksponowania wojska i jego czynu orężnego. W uroczystościach, które miały ogólnonarodowy charakter uczestniczyły spontaniczne miliony obywateli Rzeczypospolitej.
Po II wojnie światowej, dopiero ustawa sejmowa z dnia 30 lipca 1992 roku przywróciła Święto Wojska Polskiego w dniu 15 sierpnia.